Stelling: In tijden van crisis moet er eerst gekort worden op het budget van de Interne Communicatie

Interne Communicatie in de tijd van een crisis: voor veel mensen wordt het als een kostenpot gezien waar als eerst op gekort kan worden. Zoals wel vaker gezegd is, is interne communicatie nog steeds een beetje het ondergeschoven kindje van veel organisaties. Maar is geld besparen via interne communicatie wel de juiste manier?

Ik denk van niet. In een crisissituatie vindt het personeel het belangrijk om op de hoogte gehouden te worden van de ontwikkelingen binnen het bedrijf. Want wat is er erger dan op het nieuws te horen dat er 50.000 banen bij jouw bedrijf gaan verdwijnen en dat jij hier niets van af weet?

Om deze reden denk ik dat interne communicatie tijdens een crisis even belangrijk, misschien nog wel belangrijker is dan anders. Tijdens deze periode is heel de wereld onzeker en zijn er veel vragen over financiën, banen en eventuele oplossingen. Als je als bedrijf zijnde aan je personeel laat merken dat ook jij niet weet hoe het allemaal verder moet, zal dit niet ten goede komen aan de sfeer én aan het bedrijfsresultaat. Want is er in het bedrijf verwarring, dan zullen mensen hier zeker met elkaar overpraten en dit zal leiden tot geroddel, wat de sfeer naar beneden haalt. Daarnaast besteedt het personeel tijd aan het bespreken van hun onzekerheden, waardoor er in die tijd niet gewerkt zal worden. Als één iemand een half uurtje zit te kletsen in plaats van te werken is dat nog wel te overzien, maar als 4.000 man dit doen?

Daarom moet er in mijn ogen in tijden van crisis juist voldoende budget vrij gemaakt worden voor interne communicatie. Door het personeel op de hoogte te stellen, en vooral ook op de hoogte te houden, zul je merken dat je als bedrijf zijnde de crisisfases minder moeilijk zal doorlopen. En mocht het nou echt slecht nieuws zijn wat je voor je medewerkers hebt, dan is het in ieder geval beter dat ze het van hun eigen baas horen dan van het Algemeen Dagblad.

Interne Communicatie, een vrouwenklus?

Persoonlijk vind ik het erg opmerkelijk dat slechts twee van de 11 studenten die interne communicatie studeren, mannelijk zijn. Negen zijn dus van het vrouwelijke geslacht. Tijd voor onderzoek?, of slechts toeval?

Met wetenschappelijke onderbouwde argumenten kan ik vertellen dat vrouwen echte praters zijn. Met elkaar naar de WC, uren aan de telefoon etc. etc. Daarnaast is het ook zo dat dit geslacht, bij problemen, enkel erkenning en medelijden wilt. Mannen willen en maken gewoon een oplossing hopend dat de vrouw daar gelukkig mee is, terwijl zij misschien allang een oplossing had.

Zou dit ook niet zo zijn voor interne communicatie? Denken deze negen vrouwen te snappen dat medewerkers (al dan niet vrouwelijk) gewoon aandacht en betrokkenheid willen en dat ze zelf wel een oplossing verzinnen? Of zou dit vakgebied te sociaal zijn om je als man in te verdiepen? Als man zijnde vind ik het gewoon een interessant en toekomstgericht vak. Wat ik dus absoluut niet wil is medelijden, maar gewoon een antwoord... Waarom zitten er meer vrouwen dan mannen bij de minor interne communicatie?

Even Voorstellen

U bent terecht gekomen in een wereld waar geluisterd wordt. Een wereld waar, aan alle lagen van een organisatie, aandacht gegeven wordt, om zo iedereen zo tevreden en betrokken mogelijk te houden. Zo werkt men harder en met meer plezier.

In deze wereld zal ook gesproken (moeten) worden, met name over interne communicatie. Wij zijn namelijk onderdeel van de eerste groep studenten die zich verdiepen in dit vakgebied. Eén die ook voor de professional nog relatief onbekend is. Het doel van deze site is dan ook het verzamelen en communiceren van informatie over interne communicatie. Zo kan men meer te weten komen over wat dit vak precies inhoudt en waarom het überhaupt in de wereld is geroepen. Eén ding is zeker: interne communicatie wordt, voor zowel bestuur als medewerker, steeds belangrijker. Het kan immers zorgen voor een vertrouwelijke en efficiënte werkomgeving, te bereiken door te communiceren, problemen samen op te lossen en door van elkaar te willen leren.

Wie wij zijn?

Sanne
Erica
Pascalle
Marlon

(Interne) Communicatiestudenten aan de Hogeschool Rotterdam.